Гэты

Гэты дзень, як быццам мары,
Гэты дзень адзін за жыццё.
Толькі зноў з'явіліся хмары,
На маім шляху ў небыццё...

Гэты дзень, як быццам сон,
Сон якога я не чакаў.
Толькі зноў з'явіўся мне ён,
Як імгненне якое жадаў...

Гэты дзень, як быццам пытанне,
На якое няма адказу.
Толькі зноў з'явілася жаданне,
Пайсці супраць маткі наказу...

Гэты дзень у поўноч знікне,
Ну а потым прыйдзе новы.
На стале кветкі паніклі-
Гэты дзень тожа часовы...

Дарэмна я казаць баяўся
Пра пачуцці што адчуваю
Напэўна сэрцам спадзяваўся
Сама заўважыш што кахаю

Дарэмна медліў, слупянеў
І час жыццёвы траціў
Вось зараз усе б сказаць хацеў
Каб мову зноў не страціў

І вось кажу як мае быць
Амаль усе словы сблытаўшы:
"Не маю сэнсу далей жыць
Агеньчык ты маёй душы!"

А ты смяешся мне ў адказ
І вочы не хаваеш:
"Як добра што сказаў ты зараз
Бо ведаю: даўно кахаеш!"

Вось дурань я які!
Амаль што ўсе не ўпусціў!
І з лёсу лёгкае рукі
У танец...

Зноў узносіцца над зямлёю
Калакольны, прыгожы звон.
І над мною, і над табою,
Быццам вецер праносіцца ён.

Над балотам, і лесам, і лугам,
І над возерам, дакранаясь вады,
Над сялянінам і яго плугам-
Звон як птушка – склікае сюды.

Сонца ўсходзіць тут і заходзіць,
Асвяшчая краіну маю.
Добра тут сустракаюць, праводзяць,
А я аб гэтым песню пяю!

Вось узняліся кветкі да сонца,
І цудоўна пяюць салаўі,
Вялізарныя рэкі, бясконца,
Цягнуць у мора воды сваі.

Гарады старажытныя, вёскі...

І зноў цябе з другой дзяўчынай бачу,
І зноў ляжу на ложку я і плачу,
І зноў знясілела з тугі я,
І дзень пражыць не маю сілы.
І слёзы кацяцца з апушчаных вачэй,
Не ведаю, як мне забыцца лягчэй,
Як забыць тую крыўду і забыць тыя словы,
І цябе мне забыць, і растацца з тугою.
Успомню зноў я цябе, Успомню зноў прамень света,
І не ведаю, як мне забыць пра ўсё гэта.
І сэрца не верыць, што ты не самною,
І камень той крыўды нывіс над душою.
Раней такой шчасліваю была,
І вось цяпер пазнала я...

У Еўрапейскай у глушы
Жывуць людзі без душы
Жывуць ціха, жывуць роўна
Талерантна, памяркоўна

У Беларускай у глушы
Жывуць не дбайна бульбашы
Самасвядомасць загубіўшы
І гонар увесь прапіўшы

На працу ходзяць з ланцугом
Хто на завод а хто і з плугам
Але і той і той свой дом
Аддаў бо жыць пад ігам

З маленства самага вучылі
А думаць не - навошта гэта?
Вось дваццаць год усе маўчалі
Маўчанне рыска вашая і мэта

У Беларускай у глушы
Жывуць не людзі - бульбашы
Жывуць за чарку і за...

Ночью тишину
Прервал истошный крик гейши.
Танто не в те ножны.

Перебрав саке,
Танто вынул ты поздно.
Жди наследника.

Наследник пусть ждет.
Доспехи надел сразу.
Нет алиментам!

Печаль на лице.
Неопытная гейша была.
Прикусила.

Куны не нужны
Кричит юная гейша
В обнимку с котом.

Юная гейша
Первой сама не пишет
Сорок кошек

В печали сегун.
Саке в десять ночи
Не продается.

Плачут крестьяне.
Сёгун сжечь приказал
Заморское мясо.

Мечтает гейша
О прекрасном ниндзя...